Mrs. Bahereh Saadati's Obituary
Bahereh Mansouri Saadati was born in 1934 in Iran in a Baha’i family. She married Behjatollah Saadati when she was eighteen years old. They had three daughters named Taraneh, Sharareh, Mojdeh, and a son—Omid. Guided by the Omniscient hands of the Divine, the events throughout her life were like pieces of a grand puzzle that fit extremely well together and gave rise to her strong and unquestionable faith in God and His wisdom. And finally, it led to her utmost joy, happiness, and peace at the time of her ascent to the Eternal Realm.In 1973, when her youngest child was only six months old, she lost her husband, Behjatollah. She received support from her husband’s retirement fund, but since she had previously led a financially comfortable life prior to her husband’s death, she had no special skills and was therefore forced to seek employment to assist her in raising her four children. In 1981, two years after the Islamic Revolution of Iran, she finally got an interview for a babysitting position for a child whose parents were a nurse and a doctor. However, she was utterly unaware of the fact that only a month later the government would stop her retirement income altogether (due to the religious persecutions).Soon after the interview, which happened to be the only interview she ever got for a job, she was informed that she did not get the job and that the position was given to another applicant. A month later the government stopped her retirement income. But when God shuts one door, He opens another, and only a day after her source of income had disappeared, she received a call from the family who had interviewed her a month earlier, only to find out that the other applicant had failed at the job and that the family was now interested in Bahereh’s help.Two years later, God’s Providence comes to her assistance once again after she was diagnosed with heart disease. She was informed that the only solution was open-heart surgery. Because she had four dependent children who only had her as their parent and that a few years earlier she had lost her husband due to heart disease, she had only a meager income from the babysitting position to pay for the surgery, and of course had no health insurance. She then had to overcome a seemingly insurmountable set of challenges: the fear and risk that comes with such a dangerous medical procedure (remember, it was 1983 in Iran, a third world country) and a dire financial situation. Even though she had no official health insurance, she was insured by the support from of the Omnipotent. Her reliance and unshakable trust on God never diminished, and her prayers were miraculously answered. The mother of the child whom she was babysitting was a nurse at a hospital. After the nurse had spoken with the hospital officials, they agreed that the surgery could be done at a minimum cost. Relying on God, Bahereh mustered her courage and decided to have the surgery performed. The surgery was a success, and her fragile heart pounded relentlessly for another 31 years, thus enabling her to carry the heavy burden of both motherly and fatherly responsibilities.Her soul soared to her eternal dwelling on February 9th, 2015, unfettered from her mortal cage, and freed from all worldly pains and sufferings.She was an amazing woman, an exceptional mother, and a sweet grandmother. She loved everyone and planted naught but the rose of love in the heart of everyone she met. She had a fragile body; however, her strong mind, unyielding desire to survive, and unwavering faith in God and Baha’u’llah enabled her to raise her children in God’s path and witness their growth, their marriages, and their success. She kept her faith and trust in God in the best and the worst of times and uttered nothing but words of love and hope. She always had a positive attitude, which was embodied in her unforgettably beautiful and radiant smile. She loved to learn and was always supportive of her children in their endeavors. Her service to her family and community was not limited to raising her kids single-handedly. Rather, she was a member of a number of baha’i activities and classes in Tehran. Moreover, she took care of her sick and bedridden mother selflessly for years and never failed to be by her side.She was an extraordinary soul. May she rest in Eternal Peace and Joy in the Presence of God.شرح زندگی خانم باهره منصوری ( سعادتی ) خانم باهره سعادتی در سال 1312 در ایران متولد شد. در سن 18 سالگی با آقای بهجت الله سعادتی ازدواج کرد . ثمره این ازدواج سه دختر به نامهای ترانه ، شراره ، مژده و یک پسر به نام امید می باشد. وقایعی که در زندگی ایشان رخ داد مانند مهره های شطرنج به گونه ای در کنار یکدیگر حساب شده گذاشته شده بود که موجب شد روز به روز ایمان و اعتقادش به خداوند متعال و تاییدات لا نهایه او بیش تر و بیش تر شود و الحمد الله به مدد همین تاییدات بود که با حسن خاتمه و درکمال اطمینان و ایقان دار ( جهان ) فانی را به قصد عوالم باقی وداع گفت. او در سال 1352 در سن 40 سالگی زمانی که کوچکترین فرزندش تنها 6 ماهه بود همسرش آقای مهندس سعادتی را از دست می دهد . در سال 1360 یعنی تقریبا 2 الی 3 سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به علت ایمان به امر بهایی و استقامت بر عهد و پیمان الهی مستمری همسرش قطع می شود . او که زنی خانه دار بود و تخصصی نداشت و قبل از آن همواره در رفاه نسبی به سر می برد دراین زمان مجبور می شود که برای تامین زندگی خود و فرزندانش به جستجوی کاری بپردازد . ید قدرت الهی در همان ابتدا به یاری او می شتابد بطوریکه به طور معجزه آسایی دقیقا فردای روزی که مستمریش قطع می شود از تنها جایی که حدود یک ماه قبل برای پیدا کردن کار اقدام کرده بود با او تماس می گیرند و اورا استخدام می کنند . به این ترتیب او برای نگهداری پسر بچه ای استخدام می شود که مادرش نرس و پدرش دکتر بود . در تمام سالهای آتی این مادر فداکار با صبر و استقامت بی نظیر تلاش می کند که در تمامی لحظات زندگی جای خالی پدر را پر کند ووظایف مادری و پدری را با هم به دوش بکشد. دو سال بعد بار دیگر حضور پررنگ خدا را در زندگیش حس می کند. این بار او به بیماری قلبی مبتلا شده بود و پزشکان جراحی را تنها درمان وی تشخیص داده بودند .اما او چگونه می توانست به این کار مبادرت ورزد ؟ وی که نه مستمری شوهرش را داشت و نه بیمه درمانی . درآمد مختصری هم که از کار خود به دست می آورد تنها تکافوی گذران زندگیش را میکرد. او نمی دانست که خداوند مهربان پیش از او فکر همه چیز را کرده و مهره های شطرنج را به درستی درکنار هم چیده است. آنروز بود که دریافت دست قضای الهی بی دلیل مستمری او را قطع نکرده است . بلی مستمری وی قطع شده بود تا او درمنزل کسی کار کند که مقدر است روزی فرشته نجاتش شود . این خانم مهربان که نرس بیمارستان قلب بود ، حقیقتا فرشته ای در لباس انسان بود و وسیله ای شد تا خانم سعادتی قلبش را با موفقیت و با قیمت نازل در بیمارستان قلب جراحی کند و به این ترتیب فرزندانش از نعمت مادر محروم نشدند. این مادر فداکار و نازنین به یاری خداوند به تنهایی فرزندانش را بزرگ کرد و اکنون ترانه ، مژده و امید در امریکا بسر میبرند و شراره در ایران زندگی می کند و به لطف خداوند همگی موفق و در ظل امر می باشند. او به علت نارسایی قلبی بارها طعم مرگ را مزه کرد اما هربار به طرز معجزه آسایی نجات یافت تا عاقبت تقدیر خداوند براین قرار گرفت که درتاریخ 21 بهمن 1393 مطابق 9 فوریه 2015 در سن 81 سالگی روح پاکش از هیاهوی این عالم مادی رها شده و در کمال آرامش و اطمینان به جایگاه ابدی خود بپیوندد. او انسانی بزرگ و مادری استثنایی بود . او انسانی بزرگ بود زیرا بسیار مهربان بود ، همه را دوست می داشت و به همه عشق می ورزید . او انسانی بزرگ بود زیرا با همه مشکلات و بیماریهایی که داشت همواره ذهنی قوی و روحی شجاع داشت چنانکه در بحبوحه ضعف جسمانی و درحالیکه همسر خود را در اثر بیماری قلبی از دست داده بود با نهایت شجاعت اقدام به عمل جراحی قلب باز کرد تا شاید به این ترتیب بتواند سالهای بیشتری از فرزندانش حمایت کند . انسانی بزرگ بود زیرا همیشه به خداوند توکل داشت ، امیدوار بود ، دیدگاهی مثبت داشت و عاشق یادگیری بود . او مادری استثنایی هم بود زیرا همواره فرزندانش را تشویق می کرد و برای پیشبرد اهدافشان آنها را حمایت می نمود . او مادری استثنایی بود چون همیشه به فرزندانش درس مقاومت ، صبر و استقامت می آموخت. او فردی موثر در جامعه و فرزندی خلف برای والدینش بود ، چرا که علاوه بر عضویت در لجنات مختلف از جمله لجنه اماءالرحمن ، بعد از مرگ پدر بزرگوارش تا پایان عمر به خدمت مادر پرداخت و هرگز اورا از پشتیبانی های مالی و معنوی خویش محروم نساخت .روحش شاد و درجاتش الی الابد متعالی باد.
What’s your fondest memory of Bahereh?
What’s a lesson you learned from Bahereh?
Share a story where Bahereh's kindness touched your heart.
Describe a day with Bahereh you’ll never forget.
How did Bahereh make you smile?